عمل واقعی معمولا بین 30 تا 60 دقیقه طول می کشد. شامل موارد زیر خواهد بود:

• پزشک برشی در شکم و رحم شما ایجاد می کند (طول هر دو حدود 10 سانتی متر).
• کودک شما از طریق برش بلند می شود. گاهی اوقات پزشک ممکن است از فورسپس برای بلند کردن سر کودک شما استفاده کند.
• کودک شما به دقت بررسی خواهد شد.
• به زودی می توانید نوزاد خود را در آغوش بگیرید. تماس پوست به پوست می تواند پیوند اولیه شما را با کودک تقویت کند و شیردهی را آسان تر کند.
• اگر نمی توانید کودک خود را در اتاق عمل نگه دارید، به احتمال زیاد فرد پشتیبان شما می تواند نوزاد شما را در آغوش بگیرد.
• بند ناف قطع می شود و جفت شما خارج می شود.
• معمولاً برای منقبض کردن رحم و به حداقل رساندن خونریزی، تزریق انجام می شود.
• برای کاهش خطر عفونت، آنتی بیوتیک داده خواهد شد.
• لایه‌های ماهیچه، چربی و پوست دوباره به هم بخیه می‌شوند و یک پانسمان روی زخم اعمال می‌شود.

بعد از سزارین

بعد از سزارین چندین اتفاق رخ می دهد، از جمله:

• تا زمانی که برای رفتن به بخش آماده شوید در اتاق ریکاوری از شما مراقبت می شود.
• اگر بیهوشی عمومی انجام داده اید، به احتمال زیاد در اتاق ریکاوری از خواب بیدار خواهید شد. پس از بیدار شدن باید بتوانید کودک خود را ببینید.
• شما تشویق به شیر دادن خواهید شد. هر چه زودتر شیردهی را شروع کنید، هم برای شما و هم برای کودکتان راحت تر خواهد بود. انجام سزارین می تواند شروع شیردهی را سخت تر کند، بنابراین تمام حمایت های مورد نیاز خود را بخواهید.  شیردهی بهترین غذای ممکن برای کمک به رشد سالم و قوی کودک شماست و ماماها برای کمک به شما آماده هستند. برخی از بیمارستان ها زنان را تشویق می کنند تا در اتاق ریکاوری به نوزاد خود شیر دهند، اگر ماما به او کمک کند.
• هنگامی که احساس درد می کنید به ماما یا پزشک عمومی (پزشک) خود بگویید تا بتوانند چیزی برای کاهش درد به شما بدهند. داروهای مسکن ممکن است شما را کمی خواب‌آلود کند.
• ممکن است در 24 ساعت اول یا بیشتر، تا زمانی که پس از بیهوشی بهبود پیدا کنید، قطره چکان داشته باشید.
• به محض اینکه احساس کردید می توانید شروع به نوشیدن کنید.
• ماما یا پزشک به شما خواهند گفت که چه زمانی می توانید دوباره غذا بخورید. در برخی موارد، خوردن و آشامیدن زودهنگام تشویق می شود و جویدن آدامس برای کمک به اشتهای شما پیشنهاد می شود.
• کاتتر شما تا زمانی که داروی بیهوشی از بین برود و احساس طبیعی در پاهای خود داشته باشید تا با خیال راحت به سمت توالت راه بروید، در آن باقی خواهد ماند. این ممکن است تا روز بعد نباشد.
• قدم زدن در اطراف می تواند به بهبودی کمک کند. همچنین می تواند لخته شدن خون و تورم در پاهای شما را متوقف کند. اولین باری که از رختخواب بیرون می آیید، یک ماما به شما کمک می کند.
• همچنین ممکن است تزریقی برای جلوگیری از لخته شدن خون داشته باشید.
• ممکن است بعد از عمل نیاز به آنتی بیوتیک داشته باشید.
• ممکن است برای مدت کوتاهی پس از عمل با حرکات روده مشکل داشته باشید. این باید به نوشیدن آب زیاد و خوردن غذاهای پر فیبر کمک کند. پزشک یا ماما می تواند به شما مشاوره بیشتری بدهد.
• هنگامی که پانسمان شما برداشته می شود، به شما دستور داده می شود که زخم را تمیز و خشک نگه دارید. این به بهبود سریعتر و کاهش خطر عفونت کمک می کند.

ADHD شایع ترین اختلال رفتاری تشخیص داده شده در دوران کودکی است. یک متخصص اطفال، روانپزشک کودک، یا یک متخصص بهداشت روان واجد شرایط معمولا ADHD را در کودکان شناسایی می کند. تاریخچه دقیق رفتار کودک توسط والدین و معلمان، مشاهدات رفتار کودک، و آزمایش روانی آموزشی به تشخیص ADHD کمک می کند. از آنجایی که ADHD گروهی از علائم است، تشخیص به ارزیابی نتایج از چندین منبع مختلف، از جمله تست های فیزیکی، عصبی و روانی بستگی دارد. برخی از آزمون‌ها ممکن است برای رد سایر شرایط مورد استفاده قرار گیرند و برخی ممکن است برای آزمایش هوش و مجموعه‌های مهارتی خاص مورد استفاده قرار گیرند. برای اطلاعات بیشتر با پزشک کودک خود مشورت کنید.

درمان اختلال نقص توجه/بیش فعالی

درمان خاص برای اختلال کمبود توجه/بیش فعالی توسط پزشک کودک شما بر اساس موارد زیر تعیین می شود:

• سن، سلامت کلی و سابقه پزشکی کودک شما

• وسعت علائم کودک شما

• تحمل فرزند شما برای داروها یا درمان های خاص

• انتظارات برای سیر شرایط

• نظر یا ترجیح شما

اجزای اصلی درمان برای کودکان مبتلا به ADHD شامل حمایت والدین و آموزش در مورد آموزش رفتاری، قرار دادن مناسب در مدرسه و دارو است. درمان با یک محرک روانی در اکثر کودکان مبتلا به ADHD بسیار موثر است.

درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• داروهای محرک روانی  این داروها به دلیل توانایی آنها در تعادل مواد شیمیایی در مغز استفاده می شود که کودک را از حفظ توجه و کنترل تکانه ها منع می کند. آنها به "تحریک" یا کمک به مغز برای تمرکز کمک می کنند و ممکن است برای کاهش ویژگی های اصلی ADHD استفاده شوند.
  داروهایی که معمولا برای درمان ADHD استفاده می شوند شامل موارد زیر است:

  • متیل فنیدات (ریتالین، متادیت، کنسرتا، متیلین)

  • دکستروآمفتامین (دکسدرین، دکستروستات)

  • مخلوطی از نمک های آمفتامین (آدرال)

  • اتوموکستین (Strattera). یک داروی غیر محرک SNRI (مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین نوراپی نفرین) با مزایایی برای علائم خلقی مرتبط. 

  • لیسدگزامفتامین (ویوانس)

  محرک های روانی از دهه 1930 برای درمان اختلالات رفتاری دوران کودکی مورد استفاده قرار گرفتند و به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفتند. محرک های سنتی رهش فوری به سرعت در بدن اثر می کنند، 1 تا 4 ساعت کار می کنند و سپس از بدن دفع می شوند. بسیاری از داروهای محرک طولانی اثر نیز در دسترس هستند که 8 تا 9 ساعت دوام دارند و به 1 دوز روزانه نیاز دارند. دوزهای داروهای محرک باید متناسب با برنامه مدرسه کودک تنظیم شود تا به کودک کمک کند برای مدت طولانی تری توجه کند و عملکرد کلاس را بهبود بخشد. عوارض جانبی رایج محرک ها ممکن است شامل موارد زیر باشد، اما محدود به آنها نیست:

  • بیخوابی

  • کاهش اشتها

  • دل درد

  • سردرد

  • بی قراری

  • فعال سازی برگشتی (هنگامی که اثر محرک از بین می رود، رفتارهای بیش فعال و تکانشی ممکن است برای مدت کوتاهی افزایش یابد)

هنگامی که به دلیل مشکلات عملکردی نیاز به عمل لابیاپلاستی باشد، ممکن است واجد شرایط دریافت تخفیف مدیکر برای این عمل باشید.

خطرات جراحی

تمام روش های جراحی دارای خطرات و احتمال عوارض هستند. در حالی که دکتر میلوویچ با مجموعه‌ای از روش‌های جراحی پلاستیک به طور گسترده آموزش دیده و با تجربه است و از تکنیک‌های پیشرفته برای کمک به کاهش این خطرات استفاده می‌کند، بیمارانی که به درمان فکر می‌کنند باید قبل از آن کاملاً از آنها آگاه باشند. دکتر میلوویچ تمام خطرات و عوارض احتمالی مرتبط با این روش را در طول مشاوره اولیه بررسی خواهد کرد، و ما خوشحالیم که به هر گونه سوال یا نگرانی شما پاسخ دهیم.

خطرات این روش شامل، اما محدود به موارد زیر نیست:

• عفونت
• جای زخم
• خون ریزی بیش از حد
• درد/ناراحتی
• آسیب عصبی
• کبودی
• تورم
• عوارض مربوط به بیهوشی
• سروما (یک رشد/توده در نزدیکی محل جراحی که ممکن است عفونی شود)
• نتایج زیبایی نامطلوب
• مرگ
• بهبود ضعیف زخم
• احتمال یک جراحی اضافی
• لخته شدن خون
• تغییر حس در ناحیه درمان
• آسیب به بافت ها یا ساختارهای اطراف / زیرین

سفت کردن واژن

سفت کردن واژن را می توان از طریق جراحی واژینوپلاستی انجام داد.

عمل واژینوپلاستی می تواند به زنانی که بعد از زایمان دچار شلی واژن قابل توجهی شده اند کمک کند. روش واژینوپلاستی شامل باریک کردن کانال واژن برای رسیدگی به عضلات کشیده شده است.

کارکنان زن

با توجه به ماهیت شخصی این روش ها، ما درک می کنیم که ممکن است در ابتدا با یک کارمند زن راحت تر صحبت کنید. ما پرستاران بسیار با تجربه ای داریم که می توانند قبل، حین و بعد از مشاوره با دکتر میلوویچ از شما حمایت کنند.

دکتر میلوویچ به راحتی بیماران زن خود حساس است و اطمینان حاصل می کند که یک پرستار زن در معاینات برای حمایت شما حضور دارد.

سوالات متداول

آیا برای من مناسب است؟

لابیاپلاستی یک تصمیم کاملا شخصی است و قبل از انجام هر گونه مداخله جراحی باید اهداف و انتظارات واقع بینانه داشته باشید. دکتر میلوویچ شما را (در حضور پرستار زن خود) معاینه می کند و ارزیابی می کند که چگونه لابیاپلاستی ممکن است بتواند اهداف و انتظارات شما را برآورده کند. اگر از سلامت خوبی برخوردار هستید و غیر سیگاری هستید (یا آمادگی دارید حداقل شش هفته قبل و بعد از جراحی سیگار را ترک کنید) ممکن است برای انجام عمل لابیاپلاستی مناسب باشید.

آیا به بیهوشی نیاز خواهم داشت؟

لابیاپلاستی معمولاً یک عمل روزانه است که تحت بیهوشی عمومی یا آرام‌بخشی در گرگ و میش انجام می‌شود و در برخی موارد ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان باشد. زمان انجام عمل معمولا یک تا دو ساعت است.

دکتر میلوویچ از خدمات یک متخصص بیهوشی واجد شرایط که عضو کالج بیهوشی سلطنتی استرالیا و NZ (ANZCA) است برای انجام آرامبخشی یا بیهوشی عمومی شما استفاده خواهد کرد. برای ایمنی شما، لطفا مطمئن شوید که داروها و آلرژی های خود را به روز دارید.

آیا جای زخم خواهم داشت؟

عمل لابیاپلاستی شامل کاهش بافت لب و بافت ها به طور کلی سریع التیام می یابند. جای زخم معمولاً حداقل است، اما مانند همه جراحی‌ها، هیچ تضمینی برای نتیجه کامل وجود ندارد. دکتر میلوویچ تلاش خواهد کرد تا جای زخم را به حداقل برساند و جای زخم های شما را تا حد امکان نامشخص نگه دارد.

جراحی در کجا انجام خواهد شد؟

بسته به سلامت عمومی شما و وسعت عمل، جراحی لابیاپلاستی معمولاً به صورت یک روز یا به طور متناوب با یک شب اقامت در بیمارستان انجام می شود. دکتر میلوویچ جراحی لابیاپلاستی شما را فقط در یک مرکز عمل معتبر انجام می دهد.

دوره نقاهت بعد از جراحی لابیاپلاستی چقدر است؟

زمان بهبودی از بیمار به بیمار دیگر متفاوت است. می توانید حداقل یک هفته قبل از بازگشت به فعالیت عادی انتظار داشته باشید. به مدت چهار تا شش هفته پس از جراحی باید از ورزش شدید و آمیزش جنسی اجتناب شود. دستورالعمل‌های بعد از جراحی به شما داده می‌شود که باید دنبال کنید و اگر سؤالی دارید، لطفاً با دکتر میلوویچ و/یا پرستار او صحبت کنید.

خطرات جراحی لابیاپلاستی چیست؟

مانند تمام جراحی‌ها، خطرات و عوارض بالقوه‌ای وجود دارد، و دکتر میلوویچ این موارد را قبل از انجام هر جراحی با شما در میان می‌گذ